SERMONES DEL GUARDIAN DE LA DEVOCION IV
adhisthanam tatha karta, karanam ca prthag-vidham
vividhas ca prthak cesta, daivam caivatra pañcamam
partha naiveha namutra, vinasas tasya vidyate
na hi kalyana-krt kascid, durgatim tata gacchati
aslisya va pada-ratam pinastu mam
adarsanan marma-hatam karotu va
yatha tatha va vidadhatu lampato
mat-prana-nathas tu sa eva naparah
CAPITULO CUATRO
Con sinceridad hacia una posición segura
Srila Sridhara Maharaja: Puro significa
interesado en Dios. En la naturaleza innata de uno el interés por Dios está
presente. Sólo el interés por Dios es la tendencia innata y cuando es
descubierto podemos ver realmente todo como es. Allí todo está en el servicio
del Absoluto y todo es completamente justo. La única anomalía surge cuando
deseamos ver al Absoluto como el sirviente o no deseamos cooperar con Él
(bhukti-mukti-sprha). Éstas son dos clases de
equivocaciones, pero realmente todo está para servirle y yo también soy un
sirviente incluido dentro de esa jurisdicción. Yo soy un sirviente. mi deber es
dedicarme ciento por ciento a servirle. El servicio es la verdad. Servicio, no a
la nación o sociedad o a la tierra o país, sino servicio al Absoluto: Ésa es la
verdad. Sólo la concepción errada ha venido a desviarnos de ese propósito y así
causar nuestro sufrimiento; es algo así como una enfermedad. Somos atacados por
la enfermedad de la tendencia de explotación o la tendencia de renunciación.
El deber de cada jiva alma es el de ser una unidad orgánica
inseparable para servir y trabajar para el interés del Todo Orgánico. Ésa es la
idea básica.
Devoto: ¿Tiene cada unidad una relación
eterna con el Todo que no sea la misma que la de los demás?
Srila Sridhara Maharaja: Ellas son
individuales, pero en consonancia. Existe alguna relación afín entre ellas.
También existen grupos de acuerdo con la naturaleza del servicio: dasya,
sakhya, vatsalya y madhurya. Hay muchos grupos y ellos son
afines. Algunas veces también puede haber pelea con la oposición, pero eso
también es servicio.
Devoto: ¿Puede usted explicar algo más de
lo que mencionó recientemente, que en la búsqueda de un devoto por llegar a ser
puro, él debe enfrentar numerosas situaciones donde acepta algo superior y
rechaza algo inferior; elimina la concepción inferior y acepta la concepción
superior?
Srila Sridhara Maharaja: Son diferentes
etapas de esa falsa concepción, diferentes estratos. Sadhana significa
progreso, lo que quiere decir eliminar algo e invitar algo superior. De esta
forma, el proceso está allí y puede ser rápido en cierto caso y lento en otro.
Este puede ser lento o rápido pero tenemos que pasar a través de diferentes
etapas de acuerdo con la intensidad de ilusión.
Devoto: ¿Cuál es el factor que determina
que pasemos a través de cierta etapa lenta o rápidamente?
Srila Sridhara Maharaja: Eso dependerá del
sukrti y la sat-sanga.
Habrá alguna ayuda consciente y alguna ayuda secreta previa.
Ajñata-sukrti es cuando inconscientemente un beneficio desconocido
viene a mí. Mientras que jñata-sukrti es cuando conscientemente
viene algún beneficio a través de la asociación de un sadhu, un santo. Y
ese sadhu puede ser también de diferentes tipos.
Devoto: No entiendo. ¿El sadhu puede
ser de diferentes tipos?
Srila Sridhara Maharaja: Existen diferentes
tipos de sadhus.
Tenemos libertad de asociarnos y cooperar con una sección particular y el
resultado depende también de la calidad de aquellos con quienes nos asociemos.
Devoto: Entonces, ¿la vida espiritual es
algo donde aceptamos un nuevo concepto y eliminamos los viejos conceptos?
Srila Sridhara Maharaja: Existe una
clasificación de la concepción errada: Bhur, Bhuvah, Svar, Maha, Jana, Tapa y
Satya. Existen muchas clasificaciones dentro del plano de los conceptos
erróneos. Y dentro de eso existen muchas subdivisiones como insectos, árboles
animales etc. Pero al mismo tiempo debemos pensar que un árbol pudiera haber
avanzado en el nirguna mientras que un hombre pudiera no haberlo hecho.
El concepto erróneo puede ser tan desesperanzadoramente peculiar en un hombre
que tomará tiempo curarlo. Al mismo tiempo, el sistema mental de un árbol o de
un animal puede ser más inclinado hacia el servicio, a pesar que su situación
actual es muy lamentable.
Devoto: ¿La aceptación y eliminación de
conceptos incluye sadhu-sanga, que aceptemos o eliminemos allí
también?
Srila Sridhara Maharaja: Sí, en
sadhu-sanga existen muchas consideraciones: El tipo de
sadhu, la tendencia de cooperación, también el respaldo de un
sukrti previo. Hay muchas cosas para ser tomadas en cuenta.
vividhas ca prthak cesta, daivam caivatra pañcamam
Bhagavad-gita 18.14
Todas las acciones son efectuadas con la ayuda de estos cinco factores: "El
cuerpo, el ego (en la forma del nudo de espíritu y materia), los sentidos
individuales, los diferentes esfuerzos y el destino o la intervención del
Supremo Controlador Universal" No es que sólo un incidente es la causa, sino que
muchos factores circunstanciales se reúnen para producir un evento en
particular. Todo acontecimiento es la combinación de muchas cosas: Su libre
albedrío, sus antecedentes previos, su asociación actual, su naturaleza. Todas
estas cosas han contribuido a su progreso. La circunstancia puede contribuir
mucho. Esto no se limita solamente al libre albedrío del hombre con deseo de
progresar.
Devoto: ¿Y respecto a vaisnava-aparadha u ofensas
a los devotos?
Srila Sridhara Maharaja: Sí, existe
clandestinamente, entonces se opondrá de manera grave a su progreso. En una
circunstancia en particular pueden haber cosas más o menos importantes que
interfieran o ayuden a su progreso.
Devoto: ¿Uno no puede decir qué factor es
el más importante debido a que cada situación es diferente?
Srila Sridhara Maharaja: Generalmente, se
nos dice que cuando se llega a la posición en la que se acepta al
vaisnava como el todo, entonces los deberes ordinarios hacia el medio
ambiente mundano perderán su importancia. En ese estado la importancia debería
dársele a las circunstancias sutiles relacionadas con el lugar dónde realmente
deseo entrar. La simpatía o apatía de aquellos que están en el poder tendrá
mucha importancia, mientras que la simpatía o apatía de aquellos que están en
una posición inferior será de menos valor. Esto es sentido común natural.
Yo puedo desear progresar, pero si los altos oficiales no simpatizan con la
idea, entonces habrá gran dificultad. Pero si la gente inferior, que está debajo
de mí tiene alguna queja eso no importará mucho. Así, el vaisnava y Visnu
recibirán la consideración más elevada y tendré cuidado de no cometer ninguna
ofensa y no hacer nada que los desagrade. Nuestra atención extra estará dirigida
a esto.
Devoto: ¿Está la relación
Guru-discípulo por encima de este proceso de aceptación y eliminación?
Srila Sridhara Maharaja: Algunas veces
vemos que esto sucede, pero esto es lo más desafortunado que se pueda enfrentar.
Si encuentro algo equivocado en quien yo deseo depender de manera especial,
entonces, esto constituye un revés y una circunstancia desafortunada. El más
grande revés es la desaparición del Guru. Pero ser favorables para con
nuestro Gurudeva y después de su partida pedir ayuda de asociación íntima
es una forma de no hacer a un lado a Gurudeva. Más bien esto nos ayudará
a servirle más. Después de la partida de Sri Guru trataré de conseguir la
ayuda de aquellos que son del tipo superior. Por lo tanto, si puedo conseguir
esa ayuda de alguno de sus amigos, entonces no estará mal. Más bien es bueno,
pues estoy obteniendo ímpetu para hacer mi progreso más rápidamente, y mi
progreso no se estancará por falta de un consejo favorable acerca de la forma y
los medios.
El peligro surge cuando el Guru está presente y por alguna razón tengo
que dejarlo. Esto es realmente algo muy peligroso y en esto también encontramos
que la consideración relativa y la absoluta marchan a la par. Cuando ellas van
juntas, la consideración absoluta debe siempre llevar ventaja.
Podemos estar mal dirigidos y así es fácil cambiar de un Guru no
vaisnava a uno vaisnava, de saguna a nirguna . Pero en
el nirguna
-viveka, en el mismo plano, si vamos a cambiar al Guru en su
presencia, entonces esto se convierte en algo muy serio y delicado. Algunas
veces tal clase de desastre puede caer sobre algún discípulo.
También existen los así llamados vaisnava Gurus que han
abandonado la línea correcta pero dicen estar en la escuela vaisnava.
Ellos tal vez vengan con alguna sinceridad pero debido a que han sido
influenciados por la mala asociación, ellos han cambiado su fe. Esto es algo muy
complicado, pero es posible hacer una diferenciación. Y cuando se define
claramente que tal desafortunada situación existe, entonces el discípulo deberá
tomar ciertas medidas. Es posible también que, descorazonado, alguien tome el
riesgo de abandonar la posibilidad de avanzar en esta vida. Sin progresar,
angustiado, él vivirá pensando: "Mi elección ha sido equivocada y mi intento en
esta vida ha sido frustrado, lo que constituye mi mala fortuna. Sin embargo,
teniendo confianza en la ayuda de mi Supremo Señor, espero que en mi próxima
vida pueda encontrar el verdadero sendero del progreso".
Pero también puede existir alguien resuelto que pueda cambiar su trayectoria
de aquí para allá. Especialmente puede suceder, si alguna ignorancia incidental
lo cubrió durante ese tiempo pero ya pasó y ahora puede ver claramente. Él puede
considerar: "Yo he comprado un tiquete sin escalas pero después de algún tiempo
me he dado cuenta que existen algunos tropiezos en la línea. Por lo tanto, desde
este cruce puedo aceptar otro tren, en otra línea, con el fin de ir allí donde
no exista peligro". Si es claro para nosotros que adelante existe peligro,
entonces aunque hayamos comprado un tiquete para esta línea, tendremos que
bajarnos del tren en este punto y aceptar otra línea, para alcanzar la meta. Es
muy posible que esta consideración surja si las cosas ocurren de esta manera.
Alternativamente, alguien puede considerar que ya ha comprado un tiquete y
que por lo tanto debería continuar en esa línea. Pero la consideración absoluta
es: "Deseo ir a ese destino, estoy yendo con ese propósito. Entonces, si
encuentro que en el camino hay alguna dificultad, tendré que cambiar mi curso".
Esto es sentido común.
na hi kalyana-krt kascid, durgatim tata gacchati
Bhagavad-gita 6.40
Quien es sincero en sus actividades no deberá temer nada pues el Señor es su
guía. Por su dirección todas estas cosas están sucediendo. El toque final se
encuentra en las manos del Supremo.
También existe la consideración de la asociación, sanga. Supóngase que
yo he comprado un tiquete y estoy yendo tranquilamente hacia el destino, pero
alguna asat-sanga, alguna mala asociación, viene a mí. Un
engañador cubierto o alguna persona ignorante puede decirme: No, existe peligro
adelante, así que bajémonos". Puedo ser influenciado por eso falsamente. Puede
suceder que por mala asociación alguien pueda ser llevado a rechazar un buen
Guru.
También puede suceder que he comprado mi tiquete pero debido a alguna duda me
confundo y me bajo. Pero al final veo que he cometido un error, que he cometido
un gran error. Eso también puede ser.
De cualquier manera, nuestro anhelo sincero por la verdad nos rescatará y esa
sinceridad en el anhelo depende de nuevo del sukrti pasado. El tipo y la
calidad de ayuda inyectado a mí en mi estado inconsciente vendrá a ayudarme
siempre. Desde el fondo ésta vendrá para decirme: "Haz esto, haz aquello". La
sinceridad es necesaria.
Cualquier suceso es una combinación de muchas cosas. Pero aquellos que son
sinceros, que están ansiosos de ayudarse a sí mismos, no podrán estar
descarriados por mucho tiempo. Ése deberá ser nuestro solaz, nuestro consuelo.
"Si no deseo engañarme a mí mismo entonces nadie podrá engañarme en este mundo".
Esa imparcialidad de mente es la que deberá tenerse debido a que el ojo
vigilante del Absoluto está siempre allí. Debemos tener plena confianza y fe que
el ojo vigilante del Supremo está en todas partes. Pueda que yo no vea eso pero
Él es mi mejor amigo y sólo deseo llegar a Él. Y Él lo sabe. Entonces, hacia
quién me dirijo. Él está mirando todo, aunque yo no lo vea. El Absoluto es la
posibilidad absoluta. ¡El finito está yendo a encontrar al Infinito!
Esta es la tarea más audaz e imposible, pero la vamos a hacer posible por
nuestro deseo íntimo. Nuestro íntimo deseo lo es todo.
Devoto: ¿Así que la mentalidad calculadora
no puede ayudarnos?
Srila Sridhara Maharaja: Esta no puede ser
de gran ayuda. Por supuesto, no podemos evitar calcular cuando estamos en cierta
etapa. Pero aun así, debemos saber que el cálculo mental no nos será de mucha
utilidad al final. La oración es más poderosa para obtener la ayuda del
Altísimo, hacia quién estoy tratando de ir. Si busco su ayuda, entonces Él me
enviará algún agente. Si puedo tener a tal agente a mí lado durante mi marcha,
entonces estaré más seguro en mi progreso. Oración y saranagati. La
oración alcanza a Dios sólo cuando hay rendición.
Pero el cálculo puede ser de la naturaleza del autoanálisis: "Aquí no tengo
nada. No tengo fuerzas, entonces ¿cómo podré levantarme? Mi conocimiento y mi
juicio son fútiles y no tengo la fuerza. Mi libre albedrío, mi juicio, mi poder,
son tan insignificantes. Entonces, ¿cómo podrán estos llegar a estar en contacto
o hacer algún progreso en relación al Infinito? ¡Esto es imposible!" Esta forma
de autoanálisis nos llevará a rendirnos.
La rendición y la oración serán de importancia primaria para cualquier
estudiante espiritual. Saranagati quiere decir rendición. En la medida que nos
rendimos a Él, será genuina nuestra oración. Cuando me vea impotente, entonces y
sólo entonces, mi oración será sustancial y la ayuda vendrá de conformidad. Sólo
existe un factor más importante: El sadhu-sanga. De esta manera,
muchas cosas son interdependientes pero se le da importancia primordial al
sadhu-sanga. Pero el sadhu-sanga es también
influenciado por los resultados de muchos acontecimientos previos. Así, muchas
cosas son interdependientes, pero algunos puntos se acentúan. Se ha dado más
importancia primero al sadhu-sanga, luego a la Sastra,
luego al saranagati, luego a la oración. A pesar que existen tantas cosas
que conforman una ayuda compleja e interdependiente, al considerar el principio
de ayuda primario y principal, elegiremos a sadhu-sanga, la
asociación con aquellos que son más avanzados que yo, y luego consideramos a la
Sastra, los consejos de los grandes sadhus. Con estos dos
empezaremos a dar pasos factibles en saranagati. El saranagati es
real cuando es sincero. Y sinceridad significa: "Estoy desamparado. Por
autoanálisis encuentro que estoy desamparado". De la misma medida en la que me
considere desamparado será la intensidad de mí oración al Señor y la ayuda de
ese lado vendrá en el mismo grado.
Sanga significa actitud de servicio, no contacto físico sino servicio.
Las cosas superiores pueden ser contactadas sólo a través de la relación de
tendencia al servicio, no de otra manera.
Devoto: ¿Es por lo tanto la oración una
actividad de más bendición?
Srila Sridhara Maharaja: La oración también
debe ser pura. "¡Oh Señor dame mi pan!" Es también una oración. Y otro tipo de
oración es: "Por favor, sálvame, no conozco cuál es mi verdadero interés. Por
favor ilumíname". Hay tantos diferentes tipos de oración y cómo oremos está
determinado por nuestra asociación y consejo espirituales.
Devoto: ¿Es orar por la revelación del
Absoluto más importante que glorificar al Absoluto?
Srila Sridhara Maharaja: Sí. "Por favor
revélame ¿cuál es la verdad, quién soy yo, de dónde soy, cuál es mi meta de la
vida y cómo alcanzarla, por qué estoy sufriendo? No sé cómo librarme de esta
vida miserable, así que por favor ayúdame. Yo no lo sé, sólo puedo adivinar que
Tú eres bondad, éxtasis y felicidad. Te deseo; estoy cansado de mi situación
actual, no puedo tolerarla por más tiempo. ¡Por favor tómame!"
Devoto: ¿Debería a tal tipo de oración
dársele más importancia y acentuación que a la glorificación del Absoluto?
Srila Sridhara Maharaja: La oración de más
alto grado que encontramos es: "Deseo tu conexión, puedes utilizarme.
Considérame como tuyo y manténme en tu conexión utilizándome de acuerdo con tu
dulce voluntad. No tengo reclamo o aspiración particular de alcanzar nada, sino
que sólo deseo ser tu sirviente fiel y que Tú me utilices en la forma que
gustes. Sólo deseo esa inseparable conexión Contigo. Soy tu esclavo, deseo ser
tu esclavo. Deseo tu conexión, tu sincera conexión, y tu sabes mejor que nadie a
qué conexión me refiero. No sé qué es lo correcto, pero tu sí lo sabes. Sólo
considérame como tu propiedad y utilízame". Ésa debe ser la naturaleza de
nuestra oración.
Devoto: ¿Deberíamos tener espíritu
temerario?
Srila Sridhara Maharaja: ¿Temerario? Eso
dependerá del discípulo. Cuanto más segura concepción recibe de su elevada
expectativa se vuelve temerario a ese mismo grado. Rendición significa ser
temerario: "Sin importar lo que venga yo me rendiré a Ti, tengo tal confianza.
Me estoy rindiendo a Ti y si alguna oposición viene del medio ambiente, la
toleraré".
Un ejemplo es Prahlada Maharaja quien fue torturado aun por su propio
padre. Existen muchos ejemplos similares.
Si eres un saranagata, un rendido a Él, tendrás que soportar muchas
cosas y si no eres temerario, te verás forzado a regresar. Con mentalidad
temeraria has de tolerar cualquier tortura que venga y aun así no serás movido
una pulgada de tu trayectoria. Así será.
Estaremos preparados para cualquier peligro, en cualquier ocasión. Cualquier
cosa puede venir, conocida o desconocida, creíble o increíble. Cualquier cosa
podrá venir pero permaneceremos fuertes en nuestra posición. Fijando nuestra
vista en Él, por quien es digno sufrir todo tipo de inconvenientes. Permanecer
porque: "Estoy firme por la verdad", será mi solaz.
Aun en asuntos políticos vemos que cuando alguien es capturado debe estar
preparado para soportar cualquier clase de tortura, tal vez por ganar dinero, el
espía está trabajando andando por tierra enemiga, pero si es detectado, tendrá
que hacer frente a muchas clases de tortura. ¡No riesgo, no ganancia! Si por la
verdad, si por mi deseo de encontrar la verdad, muchas fuerzas opositoras vienen
en contra mía, ¿que haré? Permaneceré con mi cabeza erguida: "Yo no estoy
equivocado".
Al mismo tiempo, debemos orar como lo hizo Cristo: "¡Oh padre, perdónalos por
que no saben lo que hacen! No saben qué equivocación cometen conmigo.
Perdónalos".
Prahlada
Maharaja aconseja que sin importar qué circunstancias adversas puedan venir
a disturbarnos, deberemos tratar de verlas no como opuestas o indeseables sino
como completamente correspondientes: "Esto debe venir y viene por la voluntad de
mi siempre bienqueriente Señor. Muy bondadosamente me está enviando estas cosas
aparentemente desfavorables pero son sólo su gracia". Debemos tratar de ver
afinidad positiva en el dolor y no sólo oposición negativa. Uno debe ver que
nada viene sin su aprobación, así que esto debe venir por su sanción. No puede
existir espíritu de represalia en Él, así que los inconvenientes han venido con
un propósito: Purificarme. Éste es el definitivo propósito. Él está tratando de
acabar las malas consecuencias de mis acciones pasadas. "De otra forma tendría
que haber soportado estas malas consecuencias por largo tiempo; pero tal vez Él
las está haciendo más intensas para que terminen en corto tiempo. Así, ésta es
su gracia". Si con esta actitud podemos enfrentar el peligro que nos rodea,
entonces seremos liberados rápidamente de tal oposición.
Cuando la castiga a su niño, el afecto permanece escondido. No existe
espíritu de represalia, más bien hay un espíritu de afecto: Ella desea
corregirlo. Pero si el niño reacciona: "Sí, se requiere de más castigo, madre.
He cometido muchas travesuras, merezco más castigo". Entonces la madre dejaría
de castigarlo pronto: "¡Oh él ha entendido que actuó de manera equivocada y por
lo tanto pararé de castigarlo!" El resultado del castigo se logró y así el
castigo deberá detenerse.
Así, cuando quiera que la oposición del medio ambiente venga a causarnos
dolor, debemos verla como: "Es la benevolencia del Señor que me ha enviado este
sufrimiento para corregirme, para liberarme tal vez pronto. Yo te invito: `Sí,
ven, ven. Tú eres mi amigo. Tú eres mi amigo haciendo el papel de mi enemigo. Tú
has venido a liberarme pronto, así que te doy la bienvenida. Tú has venido por
la sanción de mi Señor sin la cual nada puede suceder. Así que si has venido
seguramente ha sido para mi beneficio, entonces, te doy la bienvenida'". Si con
esta actitud recibes a las circunstancias desfavorables entonces pronto serás
liberado de las garras de maya.
Al mismo tiempo es necesario mostrar gratitud para con el Señor: "¡Qué
bondadoso eres! Has hecho los arreglos para borrar la deuda adquirida en mi vida
previa en corto tiempo. Eres tan bueno conmigo. Estás tratando de acabar con las
reacciones de mis delitos de tanto tiempo, que de otro modo tomarían nacimiento
tras nacimiento en ser disipados. Todo esto ha sido culminado en sólo unas pocas
horas. Por esto ofrezco fielmente mis reverencias. Mis sinceras reverencias sean
para Ti, mi Señor". Con esta actitud él será exonerado rápidamente. Esa es la
clave del éxito.
Devoto: ¿Cuál debe ser el entendimiento del
devoto cuando su Guru lo castiga? ¿Debería ver que esto es para su
beneficio?
Srila Sridhara Maharaja: Sí, Mahaprabhu
dice que cuando el Guru castiga considera al discípulo como suyo: Él le
tiene mucho afecto. Pero cuando él es indiferente es porque mantiene al
discípulo a cierta distancia y no lo ha aceptado íntimamente. Cuando el
Guru castiga es considerado una gran fortuna. Se puede pensar: "El ojo
vigilante de Gurudeva está sobre mí y no tolerará ninguna equivocación.
Es una gran fortuna, además de único y grandioso, el que su ojo vigilante este
allí para que nada perjudicial pueda atacarme y hacerme caer. Él está allí". El
que el Guru esté castigando presupone que su ojo vigilante está sobre el
discípulo. Esto deberá considerarse una situación afortunada.
En el último sloka de su Siksastaka , Mahaprabhu dice también cómo debería ser el
estándar de la relación entre el devoto y el Señor. Aquí, por su puesto, se hace
en relación a Krsna, pero encontraremos una relación similar entre el discípulo
y el Guru.
adarsanan marma-hatam karotu va
yatha tatha va vidadhatu lampato
mat-prana-nathas tu sa eva naparah
"Krsna puede mostrarme afecto, pero aunque piense que estoy bien agarrado de
sus santos pies, Él también puede tirarme o pisotearme. Además puede suceder que
Él llegue a ser indiferente. Él no me castiga, pero es indiferente conmigo; Él
no se preocupa por Mí. No soy nada para Él. Él me ha quitado de su compañía y
esto es lo más peligroso. También puede suceder que Él abrace a otros,
mostrándoles a ellos su afecto e ignorándome. Lo que un día aspire obtener de
Él, lo están disfrutando otros y Yo soy excluido. Todo esto puede suceder ante
mis propios ojos, pero aun así no tengo otra alternativa que sujetarme bien de
sus pies, agarrar sus santos pies muy fuertemente. No tengo otra alternativa
pues Él lo es todo para Mí".
Esta es la clase de apego por Él que trataremos de mantener. "No tengo otra
alternativa a parte de su gracia. Él puede darme o no su gracia". En diferentes
etapas puede tratar conmigo de diferentes maneras. Puede mostrarse apático
conmigo pero aun así no tengo otra alternativa. Tengo que tolerar todas las
eventualidades. Esa es la naturaleza de la relación entre el hombre y el Amo.
Tal relación es invulnerable, inseparable, eterna y si llegara a cortarse la
separación sería algo inimaginable; ésta es la íntima y natural relación que
sostenemos con el Bien Absoluto.
No podemos siquiera concebir nada aparte de nuestra relación con Él, y ese es
el eterno concepto. Tenemos que entrar en ese plano eterno y para eso debemos
recobrar nuestra relación eterna, la conexión del finito con el Infinito. El
hombre y el Amo. El Señor y el sirviente. De cierta forma esto es inconcebible,
pero inconcebiblemente cierto. Trataremos de encontrar tal clase de relación con
el Infinito pues constituye lo más importante en nuestra existencia.
La existencia separada no es posible. Esa conexión existe, pero la hemos
olvidado. Ése es el problema. Y debido a este olvido y en acuerdo al grado de
este olvido, todo llega a ser una anomalía. Todas las anomalías están confinadas
a esta sencilla explicación. Todos los inconvenientes existen sólo por esta
falsa concepción.
FIN DEL CAPITULO CUATRO
No hay comentarios:
Publicar un comentario